یکی از اصحاب ابا عبد ا...(ع) عابس بن ابی شبیب شاکری است، این مرد که خیلی شجاع بود و حماسه حسینی در روح او وجود داشت، هنگامی که روز عاشورا به میدان نبرد آمد، وسط میدان ایستاد و «هماورد» طلبید. اما کسی از سپاه دشمن جرا‡ت نکرد که به جنگ او بیاید، عابس ناراحت و عصبانی شد، و برگشت و «کلاه خود» را از سر برداشت، زره را از بدن بیرون آورد، چکمه را از پا درآورد و به میدان آمد و گفت: الان بیایید و با عابس بجنگید. باز هم جرا‡ت نکردند. بعد با یک عمل ناجوانمردانه سنگ و کلوخ و شمشیر شکسته‌ها را به سوی این مرد بزرگ پرتاب کردند و به این وسیله او را شهید نمودند.(1)

پی‌نوشت‌

1. استاد شهید مرتضی مطهری، گفتارهای معنوی،ص243