در سالگرد ترور شهید دکتر مجید شهریاری و به‌دنبال مصوبه مجلس شورای اسلامی مبنی بر الزام دولت به کاهش سطح روابط با انگلیس گروهی از دانشجویان دانشگاه‌های تهران پس از تجمع اعتراض‌آمیز در برابر سفارت بریتانیا اقدام به تسخیر چندساعته این مکان نمودند. بر اساس بیانیه منتشرشده از سوی دانشجویان متحصن در مقابل سفارت، آنان از سال‌ها قبل به دنبال اشغال «لانه فتنه‌گری روباه پیر» بودند اما سرانجام در محرم امسال همزمان با سالگرد شهادت دکتر شهریاری – دانشمند متعهد هسته‌ای ایران – و نیز در پی مصوبه مجلس مبنی بر کاهش سطح روابط با انگلستان موفق به انجام این کار شدند.

اقدام دانشجویان در اشغال لانه فتنه انگلیس از جهاتی با اشغال لانه جاسوسی آمریکا در 13 آبان 58 شباهت دارد. در آن سال به‌دنبال افزایش و تداوم خصومت‌های آمریکا علیه ملت ایران گروهی از دانشجویان دانشگاه‌های تهران در یک اقدام انقلابی جاسوسخانه آمریکا را به اشغال خود درآوردند. در پی اقدام امسال دانشجویان همچون اقدام مشابه در سال 58 گروه‌های موافق و مخالف در برابر این رخداد صف‌آرایی کردند. موافقان اشغال سفارت انگلیس و از جمله جریان‌های دانشجویی دلایل متعددی را بر لزوم این اقدام ذکر می‌کنند ازجمله آن دلایل، نقش سفارت انگلیس در فتنه 88 است. براساس شواهد و اسناد موجود، این مکان یکی از اصلی‌ترین سازمان‌دهندگان فتنه 88 علیه ملت ایران و نظام اسلامی بود که با هماهنگی جریان‌های معاند و تبادل اطلاعات به داخل و خارج از کشور، هیاهوی بزرگ رسانه‌ای به‌راه انداخت و با تأمین مالی و سیاسی جریانات معاند، با آبروی ملت ایران بازی کرد. در همین راستا همچنین می‌توان به محوریت انگلیس در همراهی با آمریکا برای برانگیختن دیگر کشورها علیه ملت بزرگ ایران به بهانه‌های واهی همچون انحراف در برنامه هسته‌ای و نیز جسارت این دولت در تهدید ایران به حمله نظامی در روزها و هفته‌های اخیر اشاره کرد. از دیدگاه موافقان تسخیر جاسوسخانه انگلیس تداوم این همه خباثت از سوی بریتانیای صغیر علیه ملت بزرگ ایران بیش از این قابل تحمل نبود ضمن آن‌که بر اساس شواهد، برخی از مجریان سیاستگذاری خارجی و دست‌اندرکاران نیروهای اجرایی کشور نیز تمایلی به انجام یک اقدام قاطع در برابر این همه خصومت نداشتند و یا لااقل موافق پی‌گیری امور از مجاری دیپلماتیک هستند. از این‌رو لازم بود تا با انجام اقدام مشابه در تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در سال 58 از یکسو نیروهای اجرایی را به تحرک بیش‌تر وادارند و از سوی دیگر پیام قاطعی به نظام سلطه ارسال کنند که ملت ایران بیش از این اقدامات خصومت‌آمیز آنان را تحمل نخواهد کرد.

در طیف مقابل، مخالفان ا شغال سفارت نیز دلایل چندی برای ادعای خود ذکر کرده‌اند:

نخست آن‌که برخی معتقدند عصر رفتارهای نامتعارف همچون اشغال سفارت سپری شده و دیگر شایسته نیست از این روش برای ابراز مخالفت با سیاست‌های یک کشور استفاده کرد.

دوم آن‌که به نظر برخی مخالفان شاید در شرایط کنونی نتوان یک تفاهم ملی همانند روزهای اشغال لانه جاسوسی آمریکا در سال 58 در کشور ایجاد کرد.

سوم آن‌که برخی دیگر استدلال می‌کنند مجلس با تصویب طرحی برای کاهش سطح روابط با انگلیس مخالفت نظام با اقدامات غیرمنطقی آن دولت را به نمایش گذاشت در این‌صورت نیازی به انجام اقداماتی این چنین (اشغال سفارت) نبوده است.

و بالاخره آن‌که برخی با اشاره به امکان گسترش فشار دولت‌های غربی بر ایران پس از این اتفاق، دستاوردهای این اقدام را در مقایسه با مشکلاتی که احتمالاً برای کشور ایجاد خواهد کرد بسیار ناچیز ارزیابی می‌کنند. اکنون در بررسی این دو دیدگاه موافق و مخالف و همچنین موضع‌گیری جریانات داخلی و خارجی در برابر این رخداد شایسته است به نکاتی توجه نماییم:

1. تردید نباید داشت که اقدام خودجوش دانشجویان در اعتراض به عملکرد خصومت‌آمیز انگلستان علیه ایران و سپس تسخیر چندساعته سفارت آن کشور در ت تهران، برآمده از یک خشم مقدس انقلابی و متراکم بود. بررسی و مطالعه جنایات وحشیانه و غیرانسانی چند قرن استعمار پیر در اقصی نقاط جهان و ازجمله ایران نشان خواهد داد که بروز رخدادهایی از این دست، کاملاً طبیعی بوده و هرگز دور از انتظار نیست. مردم ایران زخم کهنه‌ای از دشمنی‌های انگلستان علیه این ملت در طول بیش از یکصد سال اخیر دارند. در عصر قاجار از تحمیل قراردادهای استعماری و دخالت در امور داخلی ایران و انحراف نهضت مشروطیت و تجاوز و اشغالگری در دو جنگ جهانی گرفته تا دشمنی‌های بعداز پیروزی انقلاب و تحمیل جنگ هشت‌ساله علیه ملت ایران و تجهیز دیکتاتور بغداد در به‌خاک و خون کشیدن شهرها و مناطق مسکونی ایران همه و همه نشان از اوج دشمنی و خباثت انگلستان علیه ملت مظلوم ایران بوده است. در جریان اشغال ایران در دو جنگ جهانی اول و دوم به رغم اعلام بی‌طرفی این کشور در ا ین جنگ خانمان سوز نیروهای ا شغالگر علاوه بر کشتار و تعدی و تجاوز به ساکنان این سرزمین آذوقه و خوار بار ملت ایران را به قیمت قحطی و گرسنگی و شیوع انواع بیماری‌هابه نفع نیروهای متجاوز خود بلعیدند و بیش‌ترین صدمات و خسارات را بر این ملت تحمیل کردند و در پایان جنگ نیز که نوبت به تقسیم غنایم و جبران خسارت‌های کشورهای درگیر در جنگ رسید دولت انگلستان مانع از راهیابی هیأت ایرانی به کنفرانس صلح برای دریافت غرامت جنگی گردید و با این بهانه که ایران طرف درگیر در جنگ نبوده است اجازه نداد به جنایات و خسارت‌های وارده بر این ملت مظلوم رسیدگی شود این همه در حالی بود که بعد از پایان جنگ دوم جهانی متفقین که انگلستان نیز جزو آنان بود ایران را پل پیروزی خود علیه جبهه متحدین توصیف کردند.

مردم ایران فراموش نکرده‌اند که دولت انگلستان عامل اصلی کودتای سوم اسفند 1299 و به‌قدرت رساندن رضاخان قلدر دیکتاتور معروف ایران بود. این مردم رسمیت یافتن رژیم مستبد پهلوی با حمایت انگلیس در این سرزمین که ملت ایران را حدود شصت سال توسط پدر و پسر زیر شدیدترین حاکمیت استبدادی قرار داد و این کشور را با وابسته‌نمودن به نظام سلطه تحقیر نمود، فراموش نکرده‌اند. این ملت پایه‌گذاری رژیم جعلی اسرائیل در منطقه توسط انگلستان و به مخاطره‌انداختن امنیت ملت‌های مسلمان منطقه را فراموش نکرده و نخواهند کرد. انگلیس با این پرونده سنگین و سابقه خیانت و جنایت بعداز پیروزی انقلاب اسلامی در کنار آمریکا دشمنی خود علیه ملت ایران را استمرار بخشید آیا این همه جنایت و دشمنی برای طغیان خشم یک ملت کافی نیست؟ آیا وقت آن نرسیده است که دولتمردان اروپایی و انگلیسی ولو بهره اندکی از هوش هم داشته باشند با بروز چنین رخدادهایی به‌جای جنجال‌آفرینی در اصل مراودات خود با جهان اسلام تجدید نظر کنند؟ به هر ترتیب مصوبه اخیر مجلس شورای اسلامی و به‌دنبال آن اعتراض خودجوش دانشجویان دانشگاه‌های تهران برای انگلیس و سایر کشورهای اروپایی و غربی یک پیام شفاف به همراه داشت و آن این‌که ملت ایران نسبت به جنایات تاریخی استعمار در این کشور سکوت نخواهد کرد و کوچک‌ترین حرکت خصمانه آنان در ذهن ایران باقی خواهد ماند.

2. در پی وقوع این رخداد همچون واقعه 13 آبان 58 بوق‌های تبلیغاتی رسانه‌های غرب در صدد نشان‌دادن چهره‌ای غیرمنطقی و عدم پای‌بندی ایران به اصول پذیرفته‌شده جهانی هستند در حالی که اشاره نمی‌کنند مشابه این اتفاق در جوامع غربی از جمله خود انگلستان نیز به وقوع پیوسته است. در سال 1359 سفارت ایران در لندن توسط گروهی تروریست به اشغال درآمد در این اتفاق که سفارت ایران به مدت 6 روز در اشغال تروریست‌ها قرار گرفت با اهمال و بی‌تدبیری پلیس انگلیس 2 تن از کارکنان سفارت ایران به شهادت رسیدند. آیا این اقدام برخلاف مقررات بین‌المللی و کنوانسیون وین نبود؟! در آن سال انگلستان آشکارا نشان داد که توانایی حفظ جان دیپلمات‌های یک کشور خارجی را دارا نیست؛ در حالی که هم در جریان اشغال جاسوسخانه آمریکا در سال 58 و هم اشغال لانه انگلیس در روزهای اخیر به هیچ دیپلمات خارجی صدمه‌ای وارد نشد و نیروهای انتظامی ایران از جان آنان به خوبی محافظت نمودند.

3. به دنبال وقوع رخدادهای اخیر برخی سفرای اروپایی همراه با دیپلمات‌های انگلیسی از ایران خارج شدند، آن‌چه مسلم است افکار عمومی ایران از این که انگلیسی‌ها و هم‌پیمانان آنان در ایران حضور نداشته باشند بسیار خرسند خواهند شد اما اروپائیان نیز باید توجه داشته باشند که انجام اقداماتی شتابزده از این دست که پیش از این نیز تکرار نموده‌اند ثمری برای آنان نخواهد داشت و حداقل برای حفظ حیثیت و آبروی اندک خود لازم است قبل از تصمیم به چنین اقداماتی اندکی تأمل کنند؛ زیرا مجبور خواهند شد همچون سال‌های پیش که به یک بهانه واهی در جریان دادگاه میکونوس ایران را ترک کردند پس از مدتی با ذلت و سرافکندگی، بی آن‌که کسی از آنان دعوتی به عمل آورد به ایران بازگردند. چه بسا دولت ایران همچون حادثه میکونوس که به سفیر آلمان –به عنوان آتش بیار معرکه آن روز- با تأخیر زیاد اجازه ورود به ایران را داد، به سادگی بازگشت سفرا را نپذیرد.

4. در بروز چنین رخدادهایی گرچه مسؤولان اجرایی کشور به دلیل محذوراتی که در خصوص پای‌بندی به تعهدات بین‌المللی دارند نتوانند آشکارا از چنین اعتراض‌هایی حمایت کنند اما قطعا این حق را برای ملت ایران قائل خواهند بود که به‌طور آشکار اعتراضات خود را نسبت به مداخلات بیگانگان ابراز نمایند و البته در مقابل، گروه‌های دانشجویی و سایر اقشار ملت ایران این محذورات را به خوبی درک می‌کنند و انتظار ندارند که مسؤولان اجرایی کشور به مسائل سیاسی موجود به‌ویژه در حوزه بین‌الملل و سیاست خارجی از همان منظری نگاه کنند که گروه‌های معترض می‌نگرند. در چنین رویدادهایی مسؤولان اجرایی کشور ضمن انجام وظیفه و عمل به تعهدات نظام جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌الملل، فضای انتقادی موجود در کشور علیه بیگانگان را به ابزاری جهت تأمین بیش‌تر منافع ملی نظام تبدیل خواهند کرد.

5. بدنه دانشجویی ایران از دانشجویانی متعهد، پرشور، انقلابی، بصیر و در خط اسلام و ولایت شکل گرفته است. دانشجویان متعهد و بصیر همواره مراقبند از انجام اقدامات شتابزده که ممکن است شأن نظام جمهوری اسلامی ایران در منطقه و جهان را زیر سؤال برد پرهیز کنند. اینان هرگز بهانه به دست بدخواهان نظام نمی‌دهند، دانشجوی انقلابی و پیرو خط ولایت گرچه از اقدامات جنایتکارانه استکبار به خشم آید اما آموخته است این خشم انقلابی را با صبر انقلابی تلفیق کند چرا که می‌داند لازمه هر مبارزه حق‌طلبانه‌ای مواجه شدن با مشکلات و مصائب متعدد و صبر در برابر آن‌هاست الگوی این پیروان ولایت ائمه اطهار(ع) هستند که در اوج مشکلات جامعه اسلامی با صبر و شکیبایی جریانات پیش رو را مدیریت می‌کردند. امام علی(ع) در بخشی ا‌ز خطبه شقشقیه، صبوری خود در برابر مشکلات را به انسانی تشبیه می‌کند که استخوانی در گلو و خاری در چشم فرو رفته دارد اما برای حفظ عزت و مصلحت اسلامی باید صبر کند. آن حضرت در خطبه 217 نهج‌البلاغه در توصیف عملکرد خویش فرمود با فروخوردن خشم در امری که از حنظل تلخ‌تر و از تیزی دم شمشیر برنده‌تر بود صبر کردم، امام حسین(ع) در روز عاشورا در برابر سخت‌ترین و جانگداز‌ترین حوادث صبر کرد و یارانش را نیز به این امر توصیه کرد، حمیدبن مسلم می‌گوید به خدا سوگند هرگز مرد گرفتاری مانند حسین(ع) را ندیدم که فرزندان و خاندان و یارانش کشته شده باشد و در عین حال دلاورتر و استوارتر و قوی‌تر از آن حضرت باشد.(1) به همین دلیل آن حضرت در لحظه شهادت نیز در مناجاتش با خدا از صبر و استقامت سخن گفت که الهی صبراً علی قضائک(2) و...

این صبر به مفهوم مقاومت قلبی، استقامت، شجاعت و دوری از هرگونه ضعف و تزلزل در برابر مشکلات است این صبر هرگز به معنای تن دادن به ذلت، دست روی دست نهادن و تسلیم شدن در برابر زشتی‌ها نیست؛ انسان انقلابی صبور، انسانی است که در پرتو این ویژگی مقاوم و شکست‌ناپذیر گردیده است و خداوند به این‌گونه صابران وعده پاداش داده ا‌ست.(3)

آری! ملت مسلمان ایران با بهره‌مندی از چنین صبری توانسته است این‌گونه قدرت‌های استکباری و دشمنان نظام اسلامی را به خاک مذلّت کشاند و آنان همواره باید مراقب طغیان خشم متراکم ملت ایران باشند.

منبع:نشریه پرتو