شبکه دولتی انگلیس اعلام کرد انتخابات مجلس در ایران بسیار مهم است و اصلاح طلبان باید فعالانه با این انتخابات برخورد کنند.
بی بی سی با اشاره به تحلیل های پایگاه های اینترنتی ضدانقلاب نوشت: انتخابات در ایران اولا چندین مرحله دارد که از نامزد شدن شروع می شود و پس از مرحله تایید صلاحیت وارد مرحله تبلیغات شده و نهایتا به روز رای گیری می رسد. هر کدام از این مراحل پتانسیل هایی برای فعالیت در اختیار نیروهای اصلاح طلب می گذارد که می توانند وارد بازی شوند و در هر مرحله ای که یا از سوی حاکمیت اخراج شدند و یا به صلاحدید خود از فعالیت انصراف دادند بازی را با اراده خود قطع کنند.اصلاح طلبان در هر کدام از سه وضعیت بالا، دستی پر برای فعالیت خواهند داشت. آنانی که رد صلاحیت می شوند بر روی رد صلاحیت خود مانور می دهند. و آنانی که تایید صلاحیت می شوند از تریبون هایی که برای تبلیغات در اختیار خواهند گرفت به تبلیغ و تبیین ایده های خود می پردازند. ضمن اینکه هم می توانند سلامت رأی گیری و شمارش آرا را و هم تمایل جامعه هدف به رأی دادن را تا روز قبل از رأی گیری رصد بکنند و احیانا در روز آخر اعلام انصراف کنند.
یک پایگاه اینترنتی ضد انقلاب نیز با تخطئه ادعای تحریم انتخابات نوشت: تحریم انتخابات از سوی اصلاح طلبان یعنی این که خودمان هم می دانیم کاری از دستمان برنمی آید، حالش را هم نداریم، نمی خواهیم هم باشد، بروید و استراحت کنید ولی اسمش را تحریم نگذارید. البته اگر اعلام تحریم باعث شود خلأ ویژه و خاصی در انتخابات ایجاد کند، بحث دیگری است، اما الان و برای انتخابات مجلس در ایران که اصلاح طلبان می گویند ما در انتخابات شرکت نمی کنیم و آن را تحریم نمی کنیم، آیا این کار به صلاح یا درست یا به موقع و یا کارآمد است؟ پاسخ تمامی این پرسش ها، منفی است.
سایت یاد شده افزود: «تحریم زمانی در ایران مسئله بود که نه خیلی، اما کمی تا قسمتی برخی از حد و مرزها مشخص بود. برای مثال زمانی به خاتمی می گفتند از ریاست جمهوری استعفا دهد، اگر وی آن زمان به این کار دست می زد، شاید تهدید یا فشار آن می توانست تا حدودی کمک کند. اما آیا الان دیگر تحریم انتخابات فرقی می کند؟ شاید بگوییم پس اگر این طور است، پس چرا در انتخابات شرکت کنیم؟ این دومی اتفاقا بهتر است. اگر این را مطرح کنند، می شود روی یک سری امکانات و اقدامات و راه های احتمالی و جایگزین حرف زد ولی ادعای تحریم یعنی حرف مفت و مزخرف. این یعنی چون هیچ کاری از ما برنمی آید، هیچ کاری هم نمی خواهیم بکنیم، پس توجیه می شویم و می نشینیم کنار».
پایگاه یاد شده که از کانادا به روز می شود، اضافه می کند: سنگ بزرگ علامت نزدن است. اصلاح طلبان و گروه های منتسب ترسو و بی مایه هستند. اگر هم باید دنبال راه و استراتژی باشند، باید بروند گله ای و فله ای ثبت نام کنند، به فرض که آمدیم و تحریم کردند. واقعا این تحریم به کجا می رسد؟ اصلا کسی چقدر تحریم را دنبال می کند؟ مگر الان برای یک سفر رهبری، نظام یک استان آدم را جابجا نمی کند؟ مگر این همه سال انتخابات و راهپیمایی و روز قدس و غیره را پرشور نشان دادن کار سختی است؟ هر سال این همه نق زده می شود و این همه اعتراض هست ولی تظاهرات میلیونی است، انتخابات میلیونی است. حاکمیت برای این گونه صحنه پردازی ها و نمایش ها هیچ گونه مشکلی ندارد. الان تحریم یعنی این که خودمان هم می دانیم کاری از دستمان برنمی آید، حالش را هم نداریم، نمی خواهیم هم باشد، بروید و استراحت کنید ولی اسمش را تحریم نگذارید.
از سوی دیگر شبکه بالاترین در مطلب مشابهی به قلم «مهدی-خ» از عناصر پرهیاهو و کم مایه در فتنه سبز نوشت: مگر سلطنت طلب ها که 33 سال تحریم کردند، به کجا رسیدند؟ آزموده را آزمودن خطاست! مگر نمی بینید کیهان چگونه با شایعه حضور من برمی آشوبد؟ ]!![ آنها می خواهند ما نیاییم.

منبع:روزنامه کیهان