اما چگونه می توان ثابت کرد که تهدیدات نظامی علیه ایران تنها در مسیر جنگ نرم است و سوخت آن با دروغ و اتهام و تشویش پر می شود؟ بی شک اگر شرایط موجود جهانی را در نظر گیریم و توان ایستادگی دشمنان در برابر ایران را بسنجیم، به سوال مزبور پاسخ داده شده است.
اکنون جهان در مسیر بیداری اسلامی و بیداری ملت های عدالتخواه حرکت می کند و هر روز عرصه بر استکبار جهانی آمریکا و لابی های صهیونیستی و رژیم اشغالگر قدس تنگ تر می شود؛ تسخیر سفارت اسرائیل در برخی از کشورها و اعتراض مردم به هنگام سفر مقامات امریکایی به کشورشان، شواهدی بر این مدعاست. طبق اظهارات سران نظام سلطه این قیام ها همگی به نوعی با انقلاب اسلامی ایران پیوند خورده است و ناشی از صدور پیام انقلاب اسلامی به سراسر جهان است که هر ملتی بنابر تعریف فطری خود، آن را تنها راه کامیابی خود و رهایی از دیکتاتورها یافته است. بنابراین تهدیدها و اتهامات در این شرایط به وفور علیه جمهوری اسلامی ایران یافت می شود که ناشی از ترس دولت های زورگو در برابر اراده ملت های آزاده و پیرو الگوی انقلاب اسلامی است. دشمنان اسلام در این موقعیت مدام به دنبال لحظه ای می گردند تا به هر ترتیب اوضاع جهانی و منطقه ای به ضرر ایران تمام شود و این فقط به خاطر افزایش روزافزون وزن منطقه ای و جهانی ایران است که دلهره ای عمیق به دل پرالتهاب بیگانگان انداخته است. لذا در این اوضاع هر حماقتی از سوی دشمنان علیه ایران از صدور قطعنامه گرفته تا اقدام نظامی محتمل است و در برابر این احتمالات البته ولی امر مسلمین جهان پیشاپیش پاسخ محکمی را داده اند. بنابراین دشمنان جمهوری اسلامی در شرایط فعلی برای حمله نظامی به ایران نه حمایت بیرونی افکار عمومی را دارند و نه حمایت درونی ملت خود را که در نتیجه این واقعیات عرصه را بسیار بر آنها تنگ کرده است و در این شرایط که حقایق جهانی برای افکار عمومی آشکار شده است و همه ملت ها دلایل اصلی بدبختی های خود را فهمیده اند، فقط یک تهاجم کوچک علیه ایران لازم است تا یک مشت جهانی به سمت دشمنان روانه شود.